Kennismaken met Wilfried van den Eijnden
Kennismaken met Wilfried van den Eijnden
Ik ben een oude lul, een aardige dwarsligger en heb overal verstand van! Want wat een ander kan, moet mij toch ook lukken!
Wie ben je?
Wat voor werk heb je zoal gedaan?
Ik ben iemand van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Mijn vader kwam te overlijden op mijn 14e dus toen moest ik gaan werken. Ik ben toen gaan werken bij een aannemer van PTT Telecom. Op m’n 16e heb ik bij het ministerie van Justitie gesolliciteerd en ben ik aangenomen als bromfietskoerier.
Dat heb ik gedaan tot ik op m’n 20e in dienst moest wat ik helemaal niet zag zitten want ik kan niet zo goed tegen hiërarchie. Ik ben de dienst uitgegooid omdat ik het te bont zou hebben gemaakt. Ze zeiden dat het acceptabel was dat er per lichting twee man zou sneuvelen. Dat vond ik belachelijk en dat heb ik die sergeant gezegd. Dat was mijn eerste aanvaring met hem.
Ik wilde eigenlijk na het behalen van mijn rijbewijs werken bij de Dienst Justitiële Inrichtingen in het gedetineerdenvervoer. Maar ik moest een aantal maanden archiefwerk blijven doen totdat er een paar oude knarren met pensioen zouden gaan maar dat werk was niks voor mij dus ben ik wat anders gaan zoeken.
Vervolgens ben ik bij autoverhuurbedrijf Achilles, aan het Spui in Den Haag, terechtgekomen. Daar heb ik een blauwe maandag gewerkt. Daarna heb ik drie maanden als glaszetter gewerkt maar toen ging ik finaal door m’n rug heen. Daarna ben ik als chauffeur bij de Nederlands Documenten Reproductie terecht gekomen. Daar ben ik in contact gekomen met het grafische vak.
Via wat omzwervingen ben ik als repromedewerker bij Nijgh & Van Ditmar uitgeverijen terecht gekomen en daar heb ik acht jaar gewerkt. Daar heb ik uiteindelijke mezelf overbodig gemaakt door aan te dringen op automatisering, wat toen een beetje op kwam.
Uiteindelijk ben ik anderhalf jaar werkloos geweest. Op hun kosten heb ik nog wel een praktijkdiploma Informatica behaald. In de jaren 80 was er haast geen werk te krijgen en kreeg ik haast een boete omdat ik te weinig solliciteerde. Het advies was toen om dan maar te gaan solliciteren om het solliciteren. Toen heb ik maar gesolliciteerd op de functie van Directeur Sociale dienst in Voorburg. Dat vonden ze geen leuke grap. Ze vonden nog steeds dat ik te weinig solliciteerde dus toen ben ik het anders aan gaan pakken. Op 90% van de brieven die ik schreef kreeg ik geen antwoord. Toen heb ik een A5-je gemaakt en daar heb ik opgezet: Gezocht: Werkgever (mannelijk/vrouwelijk). Daaronder een alinea wat ik wilde doen en een alinea met ervaring en m’n gegevens. Die ben ik uiteindelijk gaan versturen. De sociale dienst was daar niet blij mee maar ik kreeg toen een respons van 80% op mijn brieven!
Ondertussen was ik bezig met een opleiding tot helpdeskmedewerker. Maar door op deze manier van solliciteren ben als ik wel als repromedewerker aan de slag gegaan bij de Centrale Recherche Informatiedienst (CRI). Dus bij een politieorganisatie, waar het toen ook nog heel hiërarchisch was. Ik had hele fijne collega’s en heb er 25 jaar met veel plezier gewerkt.
Heb je hobby's?
Bij de politie verzorgde ik vaak de omslagfoto’s van de rapporten en boeken die ik maakte maar ze hadden daar een camera waar ik niet mee overweg kon dus kreeg ik er een beetje een hekel aan. Terwijl ik als klein jochie zelfs mijn eigen foto’s zelfde ontwikkelde. Maar door de drukke baan was fotograferen eigenlijk een beetje verwaterd.
Toen ik in 2014 een hartaanval kreeg mocht ik niet meer werken. De bedrijfsarts zei toen dat ik m’n hobby maar moest oppakken. Mijn broer heeft mij een goede camera geleend en heb ik het fotograferen weer opgepakt. Vrij snel heb ik een eigen camera gekocht en inmiddels doe ik dit alweer zes jaar.
Ooit vrijwilligerswerk gedaan?
Toen ik de eerste keer werkloos werd heb ik mij aangemeld als vrijwilliger bij Wijkbelangen Vereniging Voorburg-Noord. Die hadden overleg met de gemeente en politieke partijen en dergelijke omdat Voorburg Noord tot rehabilitatie gebied was uitgeroepen. Binnen twee maanden zat ik in het bestuur.
Ook hebben we nog de speel-o-theek in Voorburg opgericht. We kwamen er, toen mijn dochter geboren was, achter hoe snel een kind speelgoed ontgroeit. Ik was werkloos en mijn vrouw werkte halve dagen dus je had niet veel te besteden. In Den Haag had je al Speel-o-theken, daar kon je dan speelgoed lenen. Dat hebben we toen hier ook opgericht.
En de politiek?
Ik ben pas sinds 2020 lid van de SP. Daarvoor ben ik nooit lid geweest van een partij. Dit is het eerste ‘hokje’ waar ik in ben gestapt. Ik hou eigenlijk niet zo van hokjes. Zo heb ik me ook bij de kerk laten uitschrijven.
Twee jaar geleden zag ik via Facebook dat er een protestactie tegen het leenstelsel voor studenten was. Toen ben ik daar heen gegaan en zat ik met een tiental studenten te kletsen en vroegen ze of ik mijn gegevens wilde achterlaten zodat er nog contact opgenomen kon worden. Toen werd ik gebeld door Piet de Ruiter en ben ik ‘erin geluisd’.
Toen ik jong was vroeg mijn leidinggevende wat ik ging stemmen. Dat mochten ze niet vragen maar toen heb ik verteld dat ik Marcus Bakker ging stemmen. Ik kreeg direct te horen dat ik dat niet op hem mocht stemmen en er ook niet meer over mocht praten. Als ambtenaar mocht je blijkbaar geen CPN (Communistische Partij Nederland) stemmen. Achteraf werd Marcus Bakker de hemel in geprezen. Dat hij zo betrouwbaar en betrokken was. Nadat CPN is opgegaan in GroenLinks ben ik SP gaan stemmen.
Het kan mij niet links genoeg zijn, maar niet extreem. Ik ben sociaal en kan niet tegen onrecht. Dit past het beste bij mij. Veel politici vallen elkaar tegenwoordig persoonlijk aan en houden er dubbele agenda’s op na. Daar heb ik een hekel aan. Ik kom oorspronkelijk uit een PvdA nest. Mijn vader stond ook altijd voor iedereen klaar en kon ook niet tegen onrecht. Dus ik denk dat het gewoon in mijn genen zit.
Op deze manier hoop ik en probeer ik mijn steentje bij te dragen tot een betere maatschappij.
Wilfried is sinds mei 2020 lid van de kerngroep. Wil je nog meer weten over Wilfried? Download dan het hele interview!
